Wanneer je besluit je volledige digitale leven toe te vertrouwen aan één enkel ecosysteem van één enkel merk, moet je rekening houden met de voor- en nadelen. Vandaag bekijken we de keuzes: Google, Apple en Microsoft.
De Grote Drie doen er stuk voor stuk alles aan om een eigen ecosysteem van hardware, software en diensten te ontwikkelen die perfect met elkaar samenwerken. Zo’n ecosysteem voorziet in alle behoeften van de gebruiken en breiden langzaamaan zelfs uit naar huishoudelijke apparaten, het huis zelf én de auto. Google, Microsoft en Apple zijn overal.
Dit scenario heeft zijn voor- en nadelen. Voordat we ons hele hebben en houden toevertrouwen aan de producten van één enkel bedrijf, is het slim om na te gaan welke voor- en nadelen dat precies zijn. Laten we beginnen bij de voordelen.
Ik heb alles, en alles werkt
Een ecosysteem voorziet in alle digitale behoeften van zijn gebruikers, met een reeks perfect op elkaar aangesloten instrumenten. Google bijvoorbeeld biedt een besturingssysteem voor de smartphone (Android) en voor computers (Chrome OS), aangevuld met een reeks diensten zoals e-mail, online opslag, kantoorapplicaties, fotobeheer, chat, wereldkaarten, sociale media, blos, agenda en videodiensten.
Met één ID krijg je als gebruiker toegang tot alle diensten, die ook nog eens perfect met elkaar zijn verbonden. Je publiceert bijvoorbeeld met het grootste gemak een kaart van Google Maps op Google+, en vindt met één muisklik het laatste nieuws over een bepaald onderwerp.
Illustratie door Alex Griendling, gepubliceerd op de officiële Google+ blog
Het hart van elk ecosysteem is de synchronisatie. Wanneer je bijvoorbeeld een contactpersoon toevoegt aan het adresboek van je pc, staat deze ook direct op je smartphone. En wanneer je een foto neemt met de camera van je Nexus-telefoon, staat deze een paar seconden later ook op je pc.
Kortom, een ecosysteem maakt het leven gemakkelijker dankzij diensten die steeds verder doordringen tot onze alledaagse technologie. Gebruiksgemak is daarbij het sleutelwoord.
Gevangene in mijn eigen huis
Een ander perspectief is iets minder idyllisch. Laten we het de gouden kooi noemen. Ecosystemen zijn multi-gekleurde universa die er alles aan doen om je te overtuigen je volledig over te geven aan al het mooie dat zij bieden.
Prima, maar wat als je op een gegeven moment wilt vertrekken? Laten we het Apple-ecosysteem als voorbeeld nemen. De service maakt automatische back-ups en synchroniseert deze tussen je apparaten via iCloud. Dat is handig en gemakkelijk, want je hoeft er zelf niets voor te doen.
Maar wat als je beslist om je iPhone in te ruilen voor een Android, of je MacBook Pro voor een Linux-pc? Kun je dan nog bij de gegevens van je back-up? Je fotostream? Kunnen de iWork-documenten op iCloud worden overgezet naar Google Drive?
Het antwoord is vaak ‘nee’. Dat wil zeggen: het kan wel, maar is ingewikkeld of onduidelijk. Dat komt omdat elk ecosysteem zijn inwoners niet wil verliezen en er alles aan doet om overlopers te ontmoedigen. Nog een klein voorbeeld: het overzetten van je sms en contacten van iPhone naar Android. De procedure is mogelijk, maar verre van eenvoudig.
Hetzelfde geldt voor Apple’s fotostream. In theorie is er manier om te service te blijven gebruiken en foto’s te synchroniseren, zelf wanneer je een Android hebt. Maar het proces is complex.
Moraal van het verhaal is: geef je je volledig over aan de omhelzing van één ecosysteem, dan zorgt van gedachten veranderen in de toekomst zeker voor hoofdpijn.
Onzichtbare voorwaarden
Gebruikers zijn zich in de regel niet volledig bewust van alle mechanismen die het ecosysteem reguleren. De Grote Drie bieden veel van hun diensten gratis aan, dus moet er een andere prijs worden betaald. Die prijs ligt vaak vastgelegd in de algemene voorwaarden: lange, saaie documenten vol fundamentele rechten waar jij mee instemt.
Ondanks terugkerende controverse over de inmenging van internetbedrijven in de privacy van hun klanten, blijven gebruikers gratis genieten van hun diensten zonder al teveel vragen te stellen. Maar zoals het gezegde gaat: als het gratis is, ben je zelf het product. Het meest waardevolle dat je een groot internetbedrijf kunt geven zijn je persoonsgegevens.
Het is niet altijd eenvoudig dit te doorzien. Maar laten we eens kijken naar Google Maps, die fijne gratis kaartenservice. Google vindt in mijn adresboek de telefoonnummers van vier restaurants met Oosterse keuken die ik heb opgeslagen. Dankzij de GPS van mijn telefoon ziet Google dat ik vaak uit eten ga én het bedrijf weet waar ik woon.
Dus kan het mijn e-mailadres (@gmail.com, dus van Google) verkopen aan een keten van restaurants, die vervolgens reclame naar mij sturen. Google verdient aan de advertentieinkomsten, wat voor hen een grote bron van inkomsten is. Het is slechts een klein voorbeeld, maar geeft een idee van hoe het mechanisme werkt.
Bewust kiezen
Laat me duidelijk zijn: ervoor kiezen om één ecosysteem volledig te vertrouwen is een prima optie. Maar er zijn ook diensten 
die niet behoren tot Google, Microsoft of Apple, die meer universeel zijn en dus niet de potentiële problemen hebben die ik heb besproken.
Wil je bijvoorbeeld dat de foto’s die je maakt met je mobiel automatisch worden geüpload naar de cloud, dan hoef je niet per se iCloud of Google Drive te gebruiken. Probeer bijvoorbeeld Dropbox. De dienst is cross-platform, dus hoef je geen moeilijke procedures te doorlopen wanneer je bijvoorbeeld van Android naar iPhone overstapt.
Kiezen voor zulke externe diensten levert een minimum aan extra werk op, al zullen deze uiteraard nooit zo goed geïntegreerd zijn op je telefoon, tablet of pc als de diensten van Microsoft, Google en Apple. Het belangrijkste is om bewust te kiezen, net als wanneer je een auto koopt of een verzekering afsluit.
Welk ecosysteem gebruik jij?
