Ghosts is de eerste Call of Duty met een release op de PlayStation 4 en Xbox One en is, kortom, een essentiële game voor de serie. Laten we kijken of de populaire first-person shooter zijn beloftes dit jaar waarmaakt.
Een bekend verhaal
De wereld verkeert in economische crisis, een aantal Zuid-Amerikaanse oliemagnaten hebben de controle over energiebronnen en er is een nieuwe supermacht die profiteert van deze globale malaise. En je raadt het al, die macht keert zich tegen de Verenigde Staten. De singleplayer van Call of Duty: Ghosts begint wanneer de Federatie via een Amerikaans ruimtestation een groot bombardement ontketent.
Call of Duty: Ghosts gooit het op emotie, door een persoonlijk verhaal van twee broers en hun Duitse herder te vertellen, en hoe zij hun rol vervullen in de oorlog. Het resultaat is een singleplayercampagne. Ook dit jaar is de single player echt niet de hoofdattractie van de nieuwe Call of Duty.
Een spectaculaire on rails attractie
De helden kunnen rekenen op Riley, de trouwe Duitse herder
Net als zijn voorgangers brengt Call of Duty: Ghosts een bombastisch singleplayerverhaal van epische proporties. Alleen al in de eerste paar minuten vliegen de explosies, kogels en bloedspetters je om de oren.
Zoals je wel gewend bent krijg je weinig ruimte om te improviseren. Ghosts is zo on rails als het maar kan: loop van A naar B, schiet genoeg vijanden neer en je mag verder naar C. Ditmaal zijn de checkpoints niet helemaal lekker gekozen en brengen de objectives meer verwarring dan duidelijkheid. Gelukkig geeft de game je niet de mogelijkheid om te verdwalen, zullen we maar zeggen.
Met Riley aan je zijde beland je ook in verscheiden stealth-gedeeltes, waarin je zo stil mogelijk langs de vijand moet sluipen om niet opgemerkt te worden. Helaas mag je geen moment zélf spelen als Riley. Een gemiste kans.
Multiplayer: weinig nieuws aan het front
Het nieuwe customization-systeem geeft je bijna 20.000 verschillende mogelijkheden
Maar Call of Duty speel je ook dit jaar natuurlijk voor de online multiplayer. De game bevat 14 nieuwe maps, de mogelijkheid om in volle vlucht naar dekking te schuiven, een nieuwe customization-systeem, vrouwelijke avatars, zeven spelmodi en 20 nieuwe killstreaks (beloningen voor onafgebroken reeksen kills). Net als voorgaande jaren is de multiplayer van Ghosts geen tactische aangelegenheid, maar test het vooral je reflexen en kennis van de maps.
Het nieuwe Squad Points-system geeft je de mogelijkheid om hun uitrusting aan te passen aan je speelwijze. Het duurt echter even voordat je de benodigde hoeveelheid punten hebt verzamelt om het beste wapentuig aan te schaffen, wat nieuwkomers en ongeduldige gamers af kan schrikken. Gelukkig is er de nieuwe Squads-modus waarin je spelenderwijs samen tegen de computer de kneepjes van het Call of Duty-vak onder de knie krijgt.
Het zijn stuk voor stuk kleine innovaties die de basis van Call of Duty geenszins op de kop zetten. Speelde je vorig jaar dus Black Ops 2, dan hoef je niet lang te wennen aan Ghosts.
Extinction: ruwe diamant
In Extinction moet je een alien invasie zien te voorkomen
De grote verrassing van Call of Duty: Ghosts komt met Extinction, een heerlijk verfrissende co-op multiplayermodus. In deze verkapte horde-modus moet je je staande zien te houden temidden van een alien invasie. Het doel is niets meer dan golf na golf van buitenaardse vijanden zien te overleven met een beperkte hoeveelheid wapens en uitrusting. Je verdient geld met elke wave, wat je vervolgens investeert in beter knaltuig.
In tegenstelling tot de singleplayer en competitieve multiplayer komt er bij Extinction zowaar enige strategie kijken. In plaats van hersenloos knallen moet je goed op je voorraden letten, constant in de gaten houden waar het gevaar loert en oppassen voor gevaar uit de omgeving (brand, gaslekken, gedeeltes onder stroom). Extinction speelt heerlijk weg en zou de aanschaf van Call of Duty: Ghosts op zichzelf al bijna kunnen rechtvaardigen.
Verouderd
Call of Duty: Ghosts toont weinig spierballen op de huidige consoles
We testten Call of Duty: Ghosts op een PlayStation 3 en waren, zachtgezegd, niet erg onder de indruk van de graphics. De lage kwaliteit textures en gezichtsanimaties tonen hoe erg we toe zijn aan de nieuwe generatie spelcomputers. Wél opvallend mooi waren de indrukwekkende particle effects (rondvliegend los materiaal), de maps die bezwijken onder ontploffingen en de animaties van de hond Riley.
Conclusie: bleek en bekend
Ghosts weet de Call of Duty-formule niet grondig te vernieuwen en neemt wel erg weinig risico's. De multiplayer profiteert van enkele subtiele verbeteringen en de gameplay staat nog altijd als een huis, maar als je vorige Call of Duty-games hebt gespeeld biedt Ghosts gewoonweg weinig nieuws. Kortom: Ghosts is een goede actiegame, maar doet ons verlangen naar nieuwe titels als Titanfall en Destiny.
