Angst, eenzaamheid, boosheid; de game The Forest geeft me al die emoties in slechts een half uur spelen. Al snelde wilde ik meer. Laat me uitleggen waarom The Forest zo speciaal is.
The Forest is een survival-horror-game, maar net even anders dan je gewend bent. Het is een kruising tussen Minecraft en een shooter. Weinig mensen zijn nog bekend met The Forest, maar het lijkt op weg om een regelrechte hit te worden.
In de game moet je zien te overleven in een natuuromgeving, gereedschap smeden, onderdak bouwen, jagen, verzamelen en je verdedigen. Omgevingen worden willekeurige gegenereerd, dus elk spel is uniek.
In plaats van een traditionele review van The Forest, heb ik ervoor gekozen om mijn eerste half uur in de game te beschrijven. De enige manier om ook verslingerd te raken aan The Forest is namelijk om het zelf te ervaren…
Vlucht en landing
Het is al uren geleden dat het vliegtuig in twee stukken brak en crashte. Hoeveel uur precies? Ik weet het niet. Ik zie lichamen. Misschien zijn er overlevenden. Maar waar zijn ze?
Ik grijp een bijl voor noodgevallen en besluit naar buiten te gaan. Het is overdag en ik word verwelkomd door een vredig bos. De vloer ligt bezaaid met koffers en wrakstukken.
Ik zie een meer in de verte en loop naar de waterrand. Misschien zijn er nog andere overlevenden. Bij het water kan ik in ieder geval mijn verwondingen reinigen en mijn dorst lessen.
In de verte zie ik een paar hutten. Ik zie mensen, maar er klopt iets niet. Ze bewegen heftig in het rond. Ik denk dat ze me niet hebben gezien en ga op de grond liggen om me te verbergen.
Een totempaalachtige stok in de grond maakt me achterdochtig. Iets zegt me dat ik de mensen die ik zojuist zag beter niet kan benaderen. Misschien later, als ik weer op kracht ben en een wapen heb vervaardigd.
Ik draai me om en begin het bos in te lopen. Er is een heuvel vanaf waar ik signalen zou kunnen sturen. De inspanning put me uit, maar ik wil weg van de inboorlingen.
Een veilig thuis bouwen
Het uitzicht is prachtig. Vanaf hier kan ik het strand overzien en de hutten bekijken. Zien zij mij, dan heb ik het voordeel van de hoogte en kan ik rotsen naar beneden gooien om ze af te weren.
Gelukkig heb ik een survivalhandleiding. In een paar minuten leer ik hoe ik een schuilplaats bouw en een steekvlam opwek. Ik heb alleen tijd en materiaal nodig.
Met de luttele kracht die ik nog heb verzamel ik hout en stenen. Het moeilijkste zijn de dikke boomstammen die ik wil doorhakken. Ik kies een boom en begin ‘m te bewerken met mijn bijl. Het kost energie.
Ik heb een paar grote blokken hout. Hiermee kan ik het dak van mijn noodopvang bouwen. Het is nog licht buiten, maar er is nog veel te doen. Ik moet wel.
Terwijl ik terugga voor meer stenen, vind ik twee aktetassen uit het vliegtuig. Ik ken de code voor het slot niet, maar dat maakt niet uit. Ik heb een bijl. Met een paar rake tikken krijg ik ze open en ik vind warempel een zaklamp.
Een geïmproviseerd diner
Laat in de middag is mijn hutje klaar. Ik heb een vreugdevuur weten aan te steken en de warmte zorgt voor troost. Nu weet ik dat ik opties heb. Dat ik de dag van morgen nog ga zien.
Net wanneer ik tot rust kom voel ik regendruppels. We zijn ergens in het verre noorden. Mijn vuur dooft. Met mijn aansteker lukt het me om later het vuur weer te laten vlammen.
Ik heb een hagedis uit de rivier gevangen en bak het dier op mijn vuur. Het is niet veel, maar mijn maag begint te rommelen. Het smaakt als kip, maar ik ben nog niet bevredigd.
De handleiding legt uit dat sommige bessen eetbaar zijn en dat ik andere koste wat kost moet vermijden. Ik voeg de juiste bessen toe aan mijn minimale dieet.
Nacht van eenzaamheid en bezinning
In de laatste lichte uren besluit ik de heuvel op te lopen. Achter het bos zie ik de oceaan; geen teken van overlevenden.
Eindelijk is het nacht. Het knisperende vuurtje is mijn enige lichtbron. De duisternis wordt gevuld met geluiden, geen ervan menselijk. Ik moet slapen, maar ik ben bang.
Ik draai me om en zie een regenboog boven het bos uit steken. In deze streken is het normaal om zo laat nog regenbogen te zien. Voor een moment vergeet ik de tragedie van mijn situatie.
De natuur is mooi en wreed. Maar iets in mijn hoofd zegt dat de mensen op dit eiland me meer problemen gaan bezorgen. Morgen zal ik jagen, eten en naar de hutten lopen om mijn medemensen onder ogen te zien.
Survival is een houding
Bijna alle survivalhandhoeken beginnen met een wijsheid: belangrijker dan elk gereedschap of training is je positieve houding. The Forest is de eerste game die echt deze houding test. Het is een survivalsimulator die je vraag je hoofd koel en je hart warm te houden.
Hoe was jouw eerste dag in The Forest?
